Małe Podróżowanie: Saurierpark, czyli dinozaury po niemiecku

Krótka historia o tym, jak mój przedszkolak wyruszył na podbój niemieckich dinozaurów.

Z dzieckiem: dziecko w każdym wieku odnajdzie coś dla siebie
Z wózkiem: jak najbardziej; trasy przystosowane. Można też za opłatą wypożyczyć "dinowózek"
Buty: dowolne, wygodne
Koniecznie: dobra pogoda, aparat fotograficzny

Wycieczki w przedszkolu nie zdarzają się często, więc jak tylko pojawiła się okazja, zapisuje siebie i Siaśkę na wyjazd do Kleinwelki nieopodal Bautzen do Saurierpark - czyli inaczej rzecz ujmując do parku dinozaurów. Wstajemy więc z samego rana i o dziwo nawet się nie spóźniamy. Autobus z przedszkolakami rusza punktualnie o 8.00.

Dojazd do naszych zachodnich sąsiadów zajmuje niespełna 3 godziny, z przerwą na rozprostowanie kości w Zgorzelcu. Nie potrafię opisać pisku zachwytu dzieci, które widzą pierwszego dinozaura, zaraz koło parkingu, gdzie zostawiamy autobus. Parking jest bezpłatny, za to koszt biletów jest dość wysoki (cennik).

Park podzielony został na kilka obszarów. Zaraz po lewej stronie od wejścia odnajdujemy pierwsze dinozaury. Asia trochę nieśmiało podchodzi do figur, jednak przemaga swój strach i po chwili każdy jeden dinozaur ma ją albo na ogonie, albo na grzbiecie, albo po prostu jest przez nią głaskany. Dinusie ukryte są w lesie, pomiędzy trawami lub po prostu stoją na ścieżce, którą spacerujemy. Sporo jest także "gadżetów" do zabawy. Linki, huśtawki, karuzele i zjeżdżalnie są wszędzie.

Spacerując dalej docieramy do ogromnego placu zabaw - dzieci tu na pewno nie będą narzekały na nudę - są puzzle, jest woda, są linki, zjeżdżalnie, hamaki i karuzele. Jest też restauracja, serwująca dania podstawowe - czytaj-frytki :). Chwilę biegamy to tu, to tam, w końcu po długich namowach, Asia daje się przekonać, do dalszego wędrowania.

Idziemy do tzw. Zaginionego Świata - coś na kształt mini Jurasic Parku. I to nie jest dobry pomysł. Moja trzylatka tak się wystraszyła, że do końca wyjazdu nie chciała podchodzić już do żadnego dinozaura. Zaginiony Świat otoczony jest murem, który jakby dopiero co został zniszczony przez mordercze dinozaury. Spacerujemy ścieżkami, pomiędzy wysokimi drzewami i co chwilę, a to zatrzęsie się krzaczek, a to rozlegają się piski, a to przerażający ryk. Jak szybko Asia weszła tak szybko wyszła, i do końca już nie dała się przekonać, że to tylko zabawa, a dinozaury nie są żywe.

Dalej spacerujemy już w bezpiecznej odległości od każdej figury, a nawet powiedziałabym ja spaceruje, a Asia wczepiona jest we mnie. Po jakimś czasie gdy docieramy do miejsca, w którym pokazana jest ewolucja człowieka, Siasia daje się namówić na chodzenie na własnych nogach.

Ta część do mnie nie przemawia - jest nieładna i w zasadzie mijamy ją bez większych achów i ochów.

Kolejny przystanek to małpi gaj. Tu chwilę bawimy się wdrapując się po linkach i drabinkach. Fajna zabawa nawet dla dorosłego, który może zapomnieć, że jest "duży" i na chwilę być "mały".

Wracając zaglądamy do różnych leśnych zakamarków, jednak Asia wciąż w bezpiecznej odległości, i znajdujemy kolejne ciekawe gatunki dinozaurów. Na koniec docieramy do wielkiej piaskownicy, w której bawimy się w archeologów i odkrywamy ukryte kości.

Ostatnie 1,5 godziny spędzamy na placu zabaw i tu Asia czuje się bezpieczna, gania w tą i z powrotem, a uśmiech nie znika z jej twarzy.

Podsumowując:

1. Park odrobinę stary, wymagałby zadbania o detale - choćby kosze na śmieci, przycięcie trawy czy odświeżenie małpiego gaju.

2. Zabawa fajna na jakieś 2 godzinki, później zwyczajnie można się zacząć nudzić.

3. Być może dobrym rozwiązaniem byłoby pójście do pobliskiego labiryntu... to może kolejnym razem

4. Chyba wolę Krasiejów.

5. Krasiejów jakieś 220 km od Karpacza - Kleinwelka około 170 km. Zupełnie inaczej sytuacja ma się z Wrocławia - tu Krasiejów jest bliżej...