Małe Podróżowanie: Rudawy Janowickie jakich nie znamy

Typowo górski wypad - ze skałkami, ze zmęczeniem, z trasą która znów absolutnie nas przerosła i z uśmiechami, które towarzyszą nam aż do teraz. Około 14 km wędrówki, która zajęła nam zdecydowanie więcej niż pokazuje mapa... jednak Rudawy Janowickie mogę uznać abolutnie, za fantastyczne miejsce, żeby rozpocząć przygodę dziecka z wędrówkami górskimi. Szlaki nie są bardzo wymagające, może nie do końca są dobrze oznakowane, ale co jest ogromnym plusem nie są zatłoczone. Mapa, gps i w drogę :)

Z dzieckiem: to długa trasa, więc trzeba mocno przemyśleć sprawę czy młodsza młodzież da radę, ja uważam, że to ciekawa trasa dla dziecka i dla dorosłego

Z wózkiem: absolutnie nie! Plecak, chusta... wózek się nie nadaje. Jeśli chcecie zabrać wózek, to z Janowic Wielkich żółtym szlakiem prowadzi w góry Ścieżka Edukacyjna - tu spokojnie wózek da radę!

Buty: wygodne, koniecznie górskie, jak się da nieprzemakalne :)

Koniecznie: piękna pogoda, dobry humor, prowiant na drogę, coś do przebrania, chusteczki, może nawet druga para butów :)

Startujemy z Przełęczy Karpnickiej - Parking płatny 8zł, lub po prostu auto zostawiamy w lesie. My wybieramy wersję dla oszczędnych :) Trasę rozpoczynamy szlakiem niebieskim, któremu przez dłuższy czas towarzyszy szlak zielony. Mamy już kilka sprawdzonych zabaw na trasie, które umilają dziecku wędrówkę, a dzięki którym Asia nie woła, że chce na ręce, więc od początku cała wyprawa jest fantastyczną zabawą. Zaczynamy dość łagodnie pod górę, cały czas spacerujac szeroką drogą leśną. Po około godzinie, szlak zielony ucieka nam w lewo, a my maszerujemy niebieskim w prawo. Zaczynają się liczne głazy porozrzucane na poboczu, więc Asia rozpoczyna swoją wspinaczkę niemal po każdym z nich. W tle między drzewami, dostrzec można Śnieżkę. Po jakimś czasie szeroka droga, zmienia się w ścieżkę, kluczącą pomiędzy skałkami. Jest dość męcząco i stromo, ale tylko przez chwilę. Docieramy do formacji skalnych nazywanych Starościńskie Skały.

Podobno historia tego miejsca zaczyna się w 1822 roku. Wtedy to księżna Maria Anna Amelie von Hessen-Homburg wraz ze swoim mężem stworzyła w tym miejscu romantyczny park krajobrazowy. Powstały liczne ścieżki spacerowe, wykuto schody na taras widokowy i zabezpieczono go poręczą. Skały te nazwano Mariannenfels (skała Marianny) a napis przytwierdzono do kamienia. Obecnie można dostrzec jedynie słaby zarys liter.

Na skałkach spędzamy prawie godzinę. Wspinamy się na sam szczyt, odwiedzamy taras widokowy i odnajdujemy kesza, przerwa na piknik też się znalazła.

Dalej niebieski szlak prowadzi nas po nieco błotnistym terenie, w dół. Droga przyjemna z leśnej ścieżki, przechodzi w szeroką drogę, która prowadzi obok skały nazywanej Piec, aż do Skalnego Mostu, który robi ogromne wrażenie. Zaraz później łączą się szlaki niebieski i żółty. Robimy przystanek przy strumyku górskim, decydując, że tym razem Zamek Bolczów, pozostaje niezdobyty i wybieramy się na żółty szlak w stronę Janowic Wielkich. Jest to fragment ścieżki edukacyjnej, to szeroka, asfaltowa droga (idealna na spacer z wózkiem), którą schodzimy w dół. Chwilę później żółty szlak, zamieniamy na zielony, który pnie się mocno pod górę (jakieś 40 minut wspinaczki), wśród górskiego potoku. Tu Asia topi swoje buty, mocząc nogi w strumyku. No cóż... nie przewidziałam, że tak ciekawy będzie ten szlak :)

Szlak zielony łączy się z niebieskim i chwilę później jesteśmy już przy samochodzie.

Nasza pętla to około 14 km. Około 6 godzin wędrówki. Wprawny piechur z pewnością będzie maszerował szybciej, jednak biorąc pod uwagę, że my mamy na pokładzie 3 latkę (zwykle nieco zbuntowaną), to czas i tak mamy niezły.

Rudawy Janowickie, to przepiękne góry. Jeśli chcecie odpocząć od Karkonoskiego tłumu, polecam serdecznie. Zwykle niedoceniane, ograniczane do Sokolików, mogą stanowić nie lada wyzwanie dla każdego!